Hong Kong

Hoi allemaal,

Inmiddels zit ik aan mijn laatste momenten voor ik weer naar huis ga. Ik had alleen nog 12 dagen in Hong Kong. Wat allemaal te doen voor 12 dagen in Hong Kong, vroeg een aantal mensen, waaronder ik zelf eigenlijk ook, zich af.

Na bijna een half jaar in Australie was het bijna twee weken geleden tijd om dit land gedag te zeggen. 10 uur vliegen naar Hong Kong, in het zuidoosten van China.
Tussen het moment dat ik het vliegtuig uit stapte en mijn eerste stap buiten zat nog zo'n uur. Een uur met tal van airco's en ventilators in je nek, wat je eigenlijk pas merkte toen je je eerste stap buiten zette en die er logischerwijs niet meer waren. Een enorme muur van hitte en vochtigheid drukte je met je neus op de feiten. Met zware backpack op mijn rug niet bepaald het ideale klimaat om nog te zoeken naar een hostel, aan de andere kant van de stad, waar de exclusieve hotels niet meer, zoals op Hong Kong Island, flink de overhand hebben.
Hong Kong bestaat uit een relatief kleine landtong die alleen door een rivier (en een goedbeveiligde grens) afgescheiden wordt van mainland China, en heel veel kleine en grote eilanden. Als vroegere kolonie van Groot-Brittannie heeft Hong Kong een status als vrije haven en bestaan er ook andere regelingen wat betreft buitenlandse bezoekers dan in China. Als Nederlanders kunnen wij, zoals gelukkig op heel veel plekken in de wereld, vrij gemakkelijk binnenkomen met alleen ons paspoort.
Het treinstation bevond zich in Central, op Hong Kong Island. Het gebied met hostels voor arme reizigers als ik bevond zich op het schiereiland Kowloon, aan de andere kant van de Victoria Harbour, de zeestraat die Hong Kong Island scheidt van het vasteland. De Star Ferry verbindt beide oevers met elkaar en behalve dat-ie nuttig is (en hij kost echt maar 21 eurocent!!), krijg je ook nog eens een mooi uitzicht over de haven, waar zich aan beide kanten een aardige skyline heeft opgeworpen. Zeker Hong Kong Island staat helemaal volgepakt met mooie en lelijke hoogbouw. Van ons zijn Philips en ING vertegenwoordigd. Wereldspelers die zichzelf blijven.
Het is wel even wennen hier in de zogenaamde Mirador Mansion - waar we kennelijk nog wel de rijkste mensen zijn, vele Indiers hier bieden je constant horloges, 'merktassen' en pakken aan, alllemaal wel 'made in China' natuurlijk - in de wijk Tsim Sha Tsui op Kowloon na zo'n lange, (vrij) luxe tijd in rijk Australie, om in armoedige, vieze en kleine gangetjes rond te lopen en te slapen op dunne matrasjes met bedbugs. Bedbugs die me gelukkig bespaard waren gebleven in Australie, maar hier sloeg het noodlot toch toe in de eerste nacht. Heel irritant, wakkergejeukt worden. Maar goed, uiteindelijk heb ik een bed gevonden zonder bugs en klaag ik niet, het kost geen drol.

Hong Kong is, als ik mijn Chinese kamergenoot moet geloven, een hele stressvolle stad. Alles draait om geld. Voor zakenlui van grote multinationals allemaal niet zo'n probleem, maar voor de minderbedeelden hier lijkt me het toch lastig om te overleven en zeker alle winkelmogelijkheden - je wordt hier echt helemaal doodgegooid met elk merk dat je je maar kan bedenken, en dan vooral de dure merken - zijn toch niet aan hen besteed. Dat is eigenlijk de hoofdattractie van Hong Kong: shopping centres. Toch heb ik nog wat originele dingen kunnen zien, dankzij mijn kleine reisgidsje. Die heeft me dan eigenlijk ook beziggehouden voor deze 12 dagen.
Zo heb ik een stuk of 12 tempels bezocht, allemaal weinigzeggend voor een vreemdeling als ik, zal ongetwijfeld ongelooflijk veel betekenis hebben al die beelden, rituelen en afbeeldingen, maar voor mij leken eigenlijk alle tempels op elkaar. De meest indrukwekkende tempels waren de Man Mo tempel, de eerste die ik bezocht, gewijd aan de goden Man (van de literatuur) en Mo (van de oorlog), het plafond helemaal vol met wierookspiralen, en de Sik Sik Yuen Wong Tai Sin tempel (hele mond vol, Taoistische tempel met voor mij onbekende functie), zeer kleurrijk versierd.
Vanaf de Victoria Peak, hoogste punt op Hong Kong Island, 552 meter, kreeg je een mooi uitzicht van de Victoria Harbour, met aan beide kanten delen van de metropool. Tenminste, de overkant was al slecht te zien door alle smog. Ook al wonen hier meer dan tien miljoen mensen en wordt hier dus aardig wat energie verbruikt, de luchtkwaliteit is nou niet bepaald om over naar huis te schrijven. Toch doe ik dat. Veel mensen lopen hier rond met mondkapjes, eigenlijk wel ernstig.
Aan de zuidkant van het eiland ligt een aantal mooie baaitjes met stranden. Zeker South Bay, een wat verscholen baai die 's nachts verlicht schijnt te worden door algen en vuurvliegen, was erg mooi. Omgeven door enorme vulkanische rotsen, met de rustige Zuid-Chinese Zee. Ook Stanley, klein (toeristisch) vissersdorpje, was de moeite waard.
In de New Territories, het plattelandsgebied van de stadsstaat, kom je na een abrupt einde aan alle communistische woontorens in een mooi, groen berglandschap. Kleine vissersdorpjes en mooie baaitjes, en onderweg kom je niemand tegen, in schril contrast met de stad.

In het Hong Kong Museum of History heb ik twee dagen van harde regenval doorgebracht. De geschiedenis van Hong Kong vond ik eigenlijk een stuk interessanter dan het heden. Net als bij Macau, op een uurtje varen, wat vanaf de 16e eeuw een Portuge kolonie was, hebben de Europeanen een groot aandeel gehad in het verleden van de stad. Macau was voor Europa de poort tot handel met China en daar zouden dan ook nog veel gebouwen uit die tijd met Europese invloeden staan. Graag had ik daar ook nog een dag gespendeerd, maar om verschillende redenen is dat er niet van gekomen.
In 1841 legden de Britten beslag op Hong Kong in meerdere zogenaamde Opium Wars, waardoor Hong Kong en Macau hun aparte status hebben (ondanks dat beide steden inmiddels weer Chinees eigendom zijn) en makkelijk toegankelijk zijn, in tegenstelling tot China zelf. Over China gesproken, ik heb ook, ongepland, een visum gekregen voor mainland China, toen voor een Zweedse kamergenoot de enige optie om nog China in te gaan een groepsvisum was, en daar had hij groepsleden voor nodig. Ik had echter vrij weinig te zoeken daar.

Zaterdag kwam ik ineens Gijs tegen, die met backpack net de airporttrein uit kwam. Eigenlijk had hij het plan om nog een maandje in Australie te blijven, maar dat ging niet door. Buiten kreeg hij dezelfde dreun van het weer, waar ik gelukkig inmiddels aan gewend was.
De laatste twee dagen bracht ik zodoende weer met Gijs door. Als echte toeristen zijn we naar de Tian Tan Buddha Statue geweest, de grootste zittende Buddha ter wereld met zijn 23 meter. Volgens mij heeft dat ding weinig culturele waarde, maar indrukwekkend was-ie zeker. We waren niet de enigen die de toeristische route met de kabelbaan namen. Half China stond ook in de rij, wat in totaal zo'n twee uur wachten betekende. Zelfs in eigen land zijn Chinezen overal toerist.

Morgenavond klokslag 12 uur zit ik als het goed is weer in de lucht, eerst richting Londen en vanuit daar naar Amsterdam. Eindelijk weer thuis, na half jaar en een dag. Ik heb een prachtige reis gehad en het bezoek aan Azie heeft daar zeker wat aan toegevoegd, ook al is het alleen maar om te beseffen hoe goed wij het hebben in Nederland...
Ik heb veel plezier gehad aan het schrijven van deze blogs, en ik hoop ook dat jullie het allemaal ook op prijs hebben gesteld. Bedankt voor het lezen van mijn verslagen en de leuke reacties elke keer!